Ας μιλήσουμε για το πως η Ubisoft συνεχίζει να σκάβει τον λάκκο της

Το προηγούμενο άρθρο που αφορούσε αυτό το θέμα ήταν ένα τραγελαφικό αστείο με σκοπό να δείξει την αγανάκτησή μου. Από τότε όμως η Ubisoft έχει καταφέρει να φτάσει στον πυρήνα της γης, πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι...
Θέλω να ξεκινήσω μιλώντας για το Assassin's Creed Unity.

Το παιχνίδι ομολογώ πως το περίμενα ιδιαίτερα πολύ, ακόμα περισσότερο μετά το Black Flag το οποίο ήταν ένα εξαιρετικό παιχνίδι και άφηνε πολλά υποσχόμενα για εκείνα που θα ακολουθούσαν.

Μετά το Watch Dogs όμως άρχισα να φοβάμαι. Η Ubisoft είχε πλέον αποφασίσει να ξεπεράσει την EA ως η πιο μισητή εταιρεία video games, και κρατούσε το AC Unity όμηρο. Και έφτασε η ημέρα κυκλοφορίας...

Το παιχνίδι ήταν τόσο σπασμένο που έμοιαζε σαν να τις είχε φάει από τον Mike Tyson. Glitches παντού που έκαναν το παιχνίδι unplayable και απόδοση (ακόμα και σε ισχυρό hardware) που σε έκανε να κλαις τα λεφτά σου. Ήταν ένας χαμός γενικότερα και η Ubisoft το ήξερε.

Μα θα μου πεις, αφού το ήξερε τότε γιατί δεν το καθυστέρησε λίγο ακόμα να φτιαχτεί? Γιατί το χρήμα είναι ωραίο πράγμα.

Γιατί σου αξίζει

Και ο καταναλωτής ήταν σε λήθαργο φυσικά, όχι εντελώς εξαιτίας του βέβαια, αλλά επειδή η Ubisoft δεν έδωσε review copies του παιχνιδιού ως και την ημέρα της κυκλοφορίας του. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα παιχνίδια δίνονται σε reviewers ως και μία εβδομάδα πριν (μπορεί και παραπάνω), ώστε ο αρθρογράφος να μπορεί να το ολοκληρώσει και να σχηματίσει γνώμη πριν την κυκλοφορία.

Αν όμως γινόταν αυτό, το παιχνίδι θα χε θαφτεί πιο βαθιά από τον τάφο της Αμφίπολης. Οι περισσότεροι θα είχαν ακυρώσει τις προ-παραγγελίες και κανείς δεν θα το αγόραζε. Πολλοί λοιπόν ήταν αυτοί που το αγόρασαν μην γνωρίζοντας και αγνοώντας τον χρυσό κανόνα που λέει "Δεν αγοράζω μέχρι να βγουν reviews".

Με λίγα λόγια η Ubisoft έβγαλε τα moneyz με ένα παιχνίδι που με το ζόρι λειτουργούσε, πόσο μάλλον άξιζε τα λεφτά του.

Προφανώς λοιπόν και ο κόσμος ήταν εξοργισμένος και με το δίκιο του.

Η ιστορία μας όμως δεν σταματάει εκεί. Ακολουθήστε με στον μαγικό κόσμο της παράνοιας και της ηλιθιότητας.

Μέχρι πριν και από λίγες ημέρες η Ubisoft δεν είχε ακόμα παραδεχτεί/ζητήσει συγγνώμη για το Unity. Ήξερε όμως να "κατηγορεί" όλους τους άλλους για τα προβλήματα του παιχνιδιού. Για παράδειγμα σε μία ανακοίνωσή τους, είπαν πως "δουλεύουν με την AMD για να λύσουν τα προβλήματα που έχει το παιχνίδι με τις κάρτες Radeon". Wait what?

Το παιχνίδι είχε προβλήματα performance σε όλες τις κάρτες, μέχρι και στις κονσόλες. Ο TotalBiscuit είχε προβλήματα με framerates με δύο GTX 970 σε SLI! 

Το θέμα λοιπόν είναι η έλλειψη optimization σε όλες τις πλατφόρμες και σε κάθε είδους hardware. Είναι ελλιπής προγραμματισμός και τίποτα άλλο. Δεν φταίνε όμως τα παιδιά οι προγραμματιστές. Φταίει καθαρά η Ubisoft ως publisher που προκειμένου να πάρει τις πωλήσεις των χριστουγεννιάτικων διακοπών, κυκλοφόρησε το παιχνίδι πρόωρα.

Αυτό φυσικά δείχνει και κάτι άλλο. Αν και το Assassin's Creed σαν franchise είναι ίδιο σε κάθε παιχνίδι, με μικροδιαφορές, δεν είναι παιχνίδι για να κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Είναι μεγάλο project με διαφορετικά assets κάθε φορά. Δεν είναι σαν το Call of Duty πχ, που παίρνουν το 3D μοντέλο του όπλου, βάζουν 2-3 μπλι-μπλίκια πάνω και το περνάνε στο καινούργιο παιχνίδι.

Είναι κάτι που χτίζεται από την αρχή, με μόνο κάποιον κώδικα ίδιο. Είναι λοιπόν
προφανές πως η περιοδική (κάθε χρόνο) κυκλοφορία του, δεν είναι κάτι εφικτό σε λογικά επίπεδα. Μην ξεχνάμε όμως, τώρα βρισκόμαστε στον μαγικό κόσμο της παράνοιας και της ηλιθιότητας.

Και μια και βρισκόμαστε στον κόσμο αυτόν, ας πάμε λίγο πιο βαθιά (ναι έχει κι'άλλο).

Μετά όλες τις αναφορές για bugs κτλ, η Ubisoft άνοιξε ένα live blog στο οποίο ανέβαιναν ενημερώσεις σχετικά με τα patches του παιχνιδιού. Αυτό ήταν καλό γιατί δημιουργούσε την αίσθηση πως γίνεται μία προσπάθεια να φτιαχτεί το παιχνίδι.

Κοιτάζοντας λοιπόν κι εγώ το live blog αυτό, είδα κάτι που μου έφερε ένα τραγικό γέλιο. Από τα πρώτα πράγματα που κινήθηκε να φτιάξει η Ubisoft ήταν τα προβλήματα με τα microtransactions του παιχνιδιού...

Βάζοντας στην άκρη το γεγονός πως ένα παιχνίδι των 60€ δεν χρειάζεται microtransactions (θα υπάρξει άλλο άρθρο), ήταν το τελευταίο που κάθε παίχτης ήθελε να φτιαχτεί. Το παιχνίδι έχει τόσα άλλα μαζικά προβλήματα που πιστέψτε με, τα microtransactions δεν ένοιαζαν κανέναν... εκτός φυσικά από τους καρχαρίες στο οικονομικό τμήμα της εταιρείας.

Αχ ρε Ubisoft. Αρκετά για σήμερα. Θα υπάρξει λογικά ένα Part 2 αυτού του άρθρου. Stay tuned for the exciting conclusion to this epic trilogy.